- rangčia
- rángčia sf. (1); Sut, KlbI53 įkvėpimas, entuziazmas, veržlumas: Su rangčia ir su noru sakiokime viešpatį savą DP380. Ir nuejo ant kalnų su rūpesčiu ir rangčia (orig. rąkcia) DP472. Ir ejo staigiai ir su rángčia, netrukdama ant kelio DP473. Tekina tekėjo greitai ir su rangčia DP475.
Dictionary of the Lithuanian Language.